25-7-2017

Repen zon schenen door de ruiten van het huis en verwarmden de kamers. Het gras was nog vochtig van de druppels regen die de nacht sierden. Beestjes waarvan de namen onbekend zijn werden wakker en vogels schraapten hun keel om hun lied te laten klinken. Een enkele plaatse zijn voeten buiten zijn huis om een wandeling te maken voordat het ontbijt zou plaatsvinden. Ogen openden en de dag zou beginnen. En die begon.

Hallo internet. Het is al een tijdje geleden dat ik je heb gesproken en ik moet toegeven, ik heb je niet gemist. Volgens mij heb je mij ook niet gemist. Mijn dagen waren de afgelopen weken gevuld met leuke dingen en vervolgens uitrusten van die leuke dingen, mooi hé. Toch heb ik besloten om van me te laten horen. En deze keer wil ik dat eens volhouden, want dit wel-niet-wel-niet-blog-gedoe is ook niet vol te houden. Dus ik heb wat inspiratievolle sh*t opgezocht en een (soort van) plan opgesteld. Nee nee, er komt geen uploadschema en ingeplande posts maar ik heb wel een idee van wat ik wel en niet wil. Ok, laat ik nu maar eens beginnen.

Theetijd dus. Schuifel naar de keuken en maak een kopje thee (wat is je favoriete smaak? Earl Gray? Vage fruit dingen? Let me know). Weer terug achter je laptop? Mooi zo.

Om te beginnen, ik heb net drie dagen vol muziek, sfeer en lekker eten achter de rug, namelijk: Welcome To The Village. Dit festival vind plaats in Leeuwarden en is één van de meest innovatieve festivals van Nederland. Hier komt nog veel meer over (denk aan: artikels) en daarom wil ik er nog even niet te veel over zeggen. Lees alstublieft de website en word enthousiast. Maar dat je t even weet. 

Eén van de vele dingen die ik wil doen deze zomer is tweedehands winkelen. Dit heb ik al een beetje gedaan en de vangst (cringe cringe) is heel erg leuk. Voor drie euro heb ik een old skool baseball shirt gescoord en ook heb ik een aantal pins gekocht, betaald met een één euro munt. De meeste Nederlandse winkels zijn gevuld met vaag ruikende troep en af en toe vind je daartussen een pareltje met een verhaal erachter.

Bijvoorbeeld, tijdens een kofferbaksale heb ik een bloemetjesjurkje gevonden. Geloof me, ik draag zelden jurkjes en dan helemaal geen bloemetjesjurkjes. Maar toen ik deze zag, werd ik een beetje verliefd. Natuurlijk heb ik hem meegenomen want hij zat als gegoten. Soms vraag ik me dan af van wie het jurkje is geweest, wat het heeft meegemaakt en vooral waarom hij is weggedaan. Was het te klein? Deed het teveel denken aan iets of iemand? De verhalen achter kleding zijn simpelweg magisch, daarom houd ik zoveel van tweedehands. 

Vorige week heb ik een bezoek gebracht aan de bibliotheek, hier was ik al een lange tijd niet meer geweest. Geen tijd, uitgestelde boetes (ken je het? Haha). Maar aangezien zomervakantie voor de deur stond besloot ik toch maar eens te gaan. Uiteraard had ik al in mijn hoofd welke boeken ik mee wou nemen. Honderd uur nacht van Anna Woltz stond ook op mijn lijstje.

Honderdduizend steden bestaan er op de wereld. En ik ben gevlucht naar de stad die over twee dagen wordt getroffen door een orkaan.

De veertienjarige Emilia ontdekt iets vreselijks over haar vader. Zonder dat iemand het weet, vliegt ze in haar eentje naar New York. Maar het appartement dat ze via internet huurde, bestaat niet. En er komt een verwoestende orkaan op de stad af. Samen met twee Amerikaanse jongens en een heldhaftig klein meisje bereidt Emilia zich voor op de storm van haar leven.

Honderd uur nacht heb ik uitgelezen en het is een echte aanrader. Er zit humor in het boek, spanning en een het is een echte pageturner. Lees maar gewoon, dan praten we verder. 

Hier een soort moodboard/verzameling van mooie/inspirerende/vond-ik-mooi-genoeg-om-te-delen plaatjes. 

Voor het laatste onderdeel van deze Theetijd heb ik van het interwebs een writingprompt geplukt. Ik ga proberen een stukje te schrijven met een schrijfopdracht.

Maak met deze drie woorden een kort verhaal van maximaal honderd woorden: A taxi, an old enemy, and Valentine's Day.

Om acht uur keek ik verschrikt op van mijn boek. Acht uur?! Over precies 43 minuten moest ik bij het restaurant staan, voor mijn Valentijnsdag date. Op een onhandig drafje rende ik naar de badkamer en begon aan de reanimatie van mijn vermoeide gezicht. Een beetje concealer kan wonderen doen. Twintig minuten later zwaaide ik naar een gele taxi aan de andere kant van de straat. Mijn hakken glitterden in het licht van de straatlantaarn. Het was een koude avond en mijn dunne jasje hield me niet warm genoeg. De taxi parkeerde naast me en het raampje draaide naar beneden. Het was er donker en het gezicht van de chauffeur was onherkenbaar. ‘Restaurant De Blauwe Zee alstublieft!’ En met die woorden stapte ik in en vertrok de chauffeur…

Laat me weten wat je van Theetijd #2 vind, het is uiteindelijk een enorme zooi geworden haha