31-8-2016

Om de vakantie periode goed af te sluiten heb ik weer eens gegeten bij Bistro Nijeholt. Als je mijn food-posts vaker leest heb je die vast wel eens vaker voorbij zien komen, als de bistro van Lauswolt. Vandaag bestelde ik de rib-eye én heb ik iets speciaals gedaan. Wat dat is? Lees maar mee!

Als je een klein stukjes naar beneden scrollt zie je misschien wel dat ik wel vaker eet bij deze bistro. Dat klopt, met veel plezier ga ik af en toe iets eten in de bistro. Ook deze keer ging ik hier zitten en bestelde ik de rib-eye, en die ga ik voor jullie 'reviewen'!

Helaas kon ik de foto niet helemaal scherp nemen, het licht was niet zo goed in de bistro. Bij de rib-eye werd een beetje aardappel-puree, een tomaatje, aardappel puntjes en een sausje geserveerd. De rib-eye zelf was best wel rood, maar het was echt perfect! Hij was echt heel erg lekker. Dit klinkt misschien heel oppervlakkig maar meer heb ik er eigenlijk niet over te zeggen, het was echt lekker!

De aardappelpuree had ook beetje een basic smaak, maar je hoeft ook niet meer te verwachten van iets dat naast het hoofdgerecht ligt. De aardappel puntjes waren lekker. Meestal heb ik met hoofdgerechten met aardappel ernaast dat ik van de aardappel vol raak en vervolgens het hoofdgerecht niet meer op kan, maar dat was hierbij niet het geval. Mijn complimenten!

Na het hoofdgerecht komt het dessert, toetje, het moment waarop iedereen wacht. En in plaats van gewoon een toetje te bestellen werd mij aangeboden om er zelf eentje te maken, in de keuken. Dus, zo gezegd zo gedaan.

Ik zal even uitleggen wat er allemaal is toegevoegd aan mijn dessert: aardbeien, links aan de zijkant. Iets heel erg lekkers met rabarber, aan de linkerzijkant. Op de bodem kleine stukjes melkchocolade. Vanilleijs, een wafeltje en een soort saus met mango erin. En als laatste de bewerkte melkchocolade. Het heette niet bewerkt maar eerlijk gezegd ben ik vergeten hoe het wel heet, sorry!

Die bewerkte (*zucht*) melkchocolade was echt mijn favoriet! Daarnaast was de rabarber ook heel erg lekker, al raakte ik er snel vol van.

Ik wil Bistro Nijeholt bedanken dat ik mijn dessert zelf heb mogen maken, dat was heel erg leuk!

Dit was de food review. Laat me weten wat je ervan vond, en of ik dit vaker moet doen.

Groetjes,

Luna.

25-8-2016

Tony’s Chocolonely, komt deze naam je bekend voor? Als je een beetje de trends volgt heb je misschien wel gemerkt dat deze chocolade ineens heel populair is. Tony’s Chocolonely is opgericht in 2005 maar is, verbazend genoeg, pas een paar jaar bekend. Fairtrade chocolade, originele smaken, klinkt goed, toch? Tot opeens er iets nieuws verschijnt: Johnny Doodle…Opgericht in 2015, precies dezelfde principes (fairtrade, aparte smaakjes) en binnen een jaar ligt Johnny naast Tony in het chocolade-schap. Een nieuw concurrent? Dat gaan we vandaag proeven!

Omdat deze test zo eerlijk mogelijk moet gaan heb ik twee smaken chocolade gekocht die dicht bij elkaar liggen. Tony’s Chocolonely karamel en zeezout en Johnny Doodle dark salty fudge. Fudge lijkt wel een beetje op karamel, vandaar. Laten we beginnen met Tony.

Het uiterlijk van deze reep ziet er heel erg vrolijk uit, de kleuren oranje, geel en rood laten deze verpakking opvallen. Aan de zijkant zit een strook kleur waarop de smaak staat. In dit geval karamel zeezout.

Als je de papieren verpakking openmaakt zie je dat ook de binnenkant bedrukt is. Als je goed kijkt en niet meteen aan de reep begint zie je dat het een soort tijdlijn is, wat heeft Tony’s Chocolonely gedaan in tien jaar? Persoonlijk vind ik dit leuk bedacht.

Om de reep zit aluminiumfolie, wat me een beetje laat denken aan van die ouderwetse repen. Als je de reep hebt uitgepakt zie je dat het niet een normale blokjesreep is, nee, de chocolade is verdeelt in verschillende vormen. Dit is omdat de wereld van de chocolade ook niet eerlijk verdeelt is. Jah, ik heb me ingelezen!

Vervolgens heb ik een paar stukjes afgebroken om te proeven. Eigenlijk had ik gedacht dat ik de zeezout wel zag zitten, zeezout is best wel grof. Maar dat was niet zo, het enige wat ik zag was de bruine kleur van de welbekende melkchocolade.

De eerste paar keer dat je op de chocolade kauwt (dat klinkt best raar) proef je niets van de zeezout. Pas op het allerlaatste moment krijg je een aparte smaak die, naar mijn idee, niet echt naar zeezout smaakt. De melkchocolade is wel lekker, maar de zeezout niet echt. Ook heb ik geen idee waar die karamel gebleven is. Een beetje teleurstellend.

Nu gaan we verder met Johnny Doodle. De verpakking van deze chocolade ziet er leuk uit. Er staan allemaal grappige tekstjes op en de reep

is dichtgemaakt met een Johnny Doodle sticker.

Ook is, net als bij Tony’s Chocolonely, de binnenkant bedrukt met een print. Het verschil bij deze reep is dat de nadruk wordt gelegd op het fairtrade. Je leest een stukje over hoe ze dat doen. Zelf vind ik dat minder leuk dat de tijdlijn bij Tony’s Chocolonely. Zodra ik de reep zag begon er iets de kriebelen. De bovenkant is namelijk bedekt met stukjes fudge. Hmm.

Nu, het moment waar we allemaal op wachten: het proeven! Het is heel erg lastig om deze reep te breken, wat niet zo was bij Tony’s Chocolonely.

De, wat taaie, stukjes fudge op de bovenkant zijn heel erg lekker in combinatie met de pure chocolade. Meestal ben ik niet zo’n fan van

puur, maar dit verbaasde me. Heel erg lekker.

En dan, de winnaar van deze test:

Johnny Doodle!

De smaak van Johnny Doodle vond ik gewoonweg beter, om maar niet heerlijk te zeggen. Natuurlijk zijn er meer smaken chocolade, en misschien is daar Tony wel beter in, maar bij deze test was Johhny Doodle overduidelijk de beste, volgens mij.

Wat is jouw favoriete smaak?

Groetjes,

Luna.

 Bistro ontdekt!

Lieve lezers,

In mijn About Me page staat een stukje over lekker eten, uit eten gaan en nieuwe dingen uitproberen. Voor de oplettende lezer ☺. Dus, vandaag ging ik, samen met een vriendin, lunchen in Lauswolt, een enorm chique hotel/restaurant. Ook hebben ze er een golfclub (lekker kakker ☺) en daar rijden allemaal van die coole kleine autootjes rond. Toen we klaar waren met eten kwam de ober naar ons toe om tee vertellen dat ze een nieuwe afdeling hadden, een bistro. Voor de mensen die niet weten wat een bistro is: een bistro is een soort eetcafé. Iets minder chique dan een restaurant en iets chiquer dan een kroeg. Een soort eetcafé. Lang leve Wikipedia. Dus we liepen door dat supergrote hotel, met allemaal trappen met rode lopers en schilderijen van mensen die je de hele tijd aankijken, en uiteindelijk kwam we dus aan bij de bistro. Ik wist niet wat ik zag, dit eetcafé was zo mooi ingericht! Alles past bij elkaar, zoals je misschien wel op de foto ziet. Het groene van de banken past de planten. De houten tafels komen weer terug in de grote kast met wijn en in de muur. Die kun je trouwens net niet zien. Maar toch is mijn favoriete item van deze bistro toch wel de grote, groene, ronde bank helemaal achterin de ruimte. Hier heb je een mooi uitzicht als je naar buiten kijkt, want het gebouw staat wat hoger. (Je moet ook een trap met rode loper (!) op als je binne komt. Ja ik weet het, zó chic! We eten hier dan ook bijna nooit). Nog wat leuke facts: de servetten zijn van die geruite theedoeken en de menukaart zit vast op een klembord. Té leuk. Ik verheug me erop om hier te gaan eten, niet alleen vanwege het mooie interieur maar ook vanwege de kaart. Er stonden een aantal hele lekkere dingen op. Ze kunnen hier 20 mensen laten eten, niet veel. Misschien is dat juist wel een voordeel, lekker klein en gezellig. Wil je hier nu een keer gaan eten?

Bilderberg Landgoed Lauswolt
Van Harinxmaweg 10, 9244 CJ Beetsterzwaag

https://www.bilderberg.nl/beetsterzwaag/landgoed-lauswolt/route-contact/

Lieve groetjes,

Luna.